Symulacja odbywa się na tablicy (lesie) o wielkości domyślnej 200×200 komórek. Domyślnie na starcie generowany jest losowy las, jednak istnieje możliwość wygenerowania go na podstawie wczytanego satelitarnego zdjęcia terenu. Zdjęcie jest skalowane do rozmiaru 200×200 pikseli, natomiast jeżeli zdjęcie jest mniejsze, również las będzie mniejszy. Dowolną komórkę możemy podpalić klikając w nią, jeżeli w panelu Edytora zaznaczony jest Radio Button „Fire”. Po rozpoczęciu symulacji ogień w zależności od warunków i otoczenia palącej się komórki będzie się propagować lub ewentualnie zgaśnie.
Oczywiście możliwe jest również sterowanie wiatrem i wilgotnością powietrza. Zmiany możliwe są w trakcie trwania symulacji. Podgląd siły wiatru dostępny jest na specjalnej mapce.
Dzięki dostępnemu panelowi edycji, możliwa jest modyfikacja lasu pozwalająca stworzyć nowe drzewa, drogi lub rzeki. Ma on zastosowanie m. in. w planowaniu prowadzenia korytarzy zapobiegających propagacji ognia. Edycja możliwa jest jedynie w czasie zatrzymania symulacji.
W dolnym pasku znajduje się okno panel statystyk, dzięki któremu można śledzić stan dowolnej komórki w czasie symulacji. Aby zaznaczyć komórkę bez zmieniania jej, w Edytorze muszą być odznaczone wszystkie opcje.
Po wczytaniu/stworzeniu nowego lasu możliwe jest zdefiniowanie wszystkich parametrów symulacji oraz podanie parametrów zdjęcia w specjalnym kreatorze. Dzięki temu poprawnie obliczane są współczynniki symulowanego lasu. Wyliczony zostaje rzeczywisty rozmiar lasu/komórki oraz realny czas jaki zajmuje jedna iteracja ( na podstawie informacji o wysokości z jakiej zrobiono zdjęcie ).
Prosty kreator umożliwia również:
- określenie średniej gęstości dla każdej z komórek,
- określenie pory roku,
- rodzaju lasu:
- liściasty,
- iglasty,
- mieszany.
Efekty symulacji można zapisywać do pliku graficznego w celu późniejszej analizy bądź ponownego wczytania. Bezpośrednio można również wczytywać zdjęcia satelitarne z Google Maps, przy czym drogi muszą być zaznaczone kolorem żółtym (domyślny w Google Maps). Gorąco zalecane jest usunięcie ze zdjęcia wszystkich zbędnych obiektów (granice, Place Marki), gdyż wpłyną one na błędne rozpoznanie obrazu.
Jak policzyliśmy rozmiar lasu i komórek?
Narzędzie Google Earth umożliwia zmierzenie rozmiaru jaki właśnie obserwujemy, dodatkowo znając wysokość z jakiej teren ten obserwujemy można policzyć kąt „widzenia”. Wynosi on 60 stopni w szerz i 45 stopni w pionie. Przy założeniu, że dane zdjęcie wykonane jest pod kątem prostym do powierzchni możliwe jest wyliczenie wymiarów oglądanego obszaru na podstawie wysokości z jakiej zrobiono zdjęcie.
Jak to policzyliśmy długość iteracji?
Maxymalne rozprzestrzenianie się lasu to 60km na dzień , więc znając rozmiar powierzchni oraz ustawiając warunki pogodowe na optymalnie sprzyjające możliwe było przypisanie konkretnego czasu dla jednego kroku symulacji. Parenaście prób dla różnych rozmiarów lasu przy sprzyjających warunkach umożliwiło wyznaczenie liniowej zależności pomiędzy wielkością komórki a liczbą iteracji potrzebnych na pokonanie przez pożar 60km w ciągu dnia.
